“آژنگ نیوز”:انتخابات مجلس ملی کشور بوتان در چنین روزی در سال۲۰۰۸میلادی برگزار شد و بدین ترتیب گذار کشور به دموکراسی را تکمیل کرد.بوتان، یک کشور محصور در خشکی در جنوب آسیای مرکزی، واقع در پشته های شرقی هیمالیا بوده است. بوتان از لحاظ تاریخی یک پادشاهی دورافتاده بود اما در نیمه دوم قرن بیستم به تدریج از انزوا خارج شد و در نتیجه سرعت تغییرات ؛شروع به تحول کرد.
از جمله با پیشرفت‌هایی در حمل‌ونقل، در اوایل قرن بیست و یکم، سفری از مرز هند به تیمفو، پایتخت بوتان، (که زمانی شش روز طول می‌کشید توسط قاطر)، تنها در چند ساعت با ماشین در امتداد جاده کوهستانی پرپیچ‌وخم از شهر مرزی Phuntsholing انجام میشد. ساختار حکومتی هم نیز به شدت تغییر کرد. اصلاحاتی که توسط پادشاه جیگمه دورجی وانگچوک (حکومت ۱۹۵۲-۱۹۷۲) در دهه های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ آغاز شد، منجر به دور شدن از سلطنت مطلقه در دهه ۱۹۹۰ و حرکت به سمت نهاد دموکراسی پارلمانی چند حزبی در سال ۲۰۰۸ شد.
سه گروه قومی اصلی در بوتان وجود دارد: بوتیا (که نگالوپ نیز نامیده می‌شود)، نپالی‌ها و شارشوپ. بوتیا بزرگترین گروه قومی است و حدود نیمی از جمعیت را تشکیل می دهد. آنها نوادگان مهاجران تبتی هستند که از حدود قرن نهم به سمت جنوب به بوتان آمدند. بوتیا در شمال، مرکز و غرب بوتان غالب است. آنها به انواع زبان‌های تبتی-برمنی صحبت می‌کنند، و رایج‌ترین آنها، Dzongkha، زبان رسمی بوتان است. زبان نوشتاری با تبتی یکسان است. بوتیا بر زندگی سیاسی بوتان تسلط دارد.
برنامه های توسعه بوتان بر بهبود حمل و نقل و ارتباطات تاکید کرده است و در اوایل قرن بیست و یکم بخش های ترکیبی به سهم قابل توجهی در تولید ناخالص داخلی این کشور تبدیل شده بودند. بزرگراه تقریباً (۲۰۰ کیلومتری) که فونت شولینگ را به تیمفو متصل می کند، بخشی از شبکه در حال گسترش جاده هایی است که دولت برای باز کردن کشور ساخته است. بزرگراه‌هایی که از طریق زمین‌های دشوار کوهستانی ساخته شده‌اند، جاده‌های هند را به تیمفو و پارو در غرب بوتان، تانگسا در بوتان مرکزی و تاشیگانگ در شرق بوتان متصل می‌کنند. ساخت جاده اصلی شرق به غرب نیز به پایان رسیده است. بوتان یک فرودگاه بین‌المللی در پارو دارد که دروک ایر، شرکت هواپیمایی ملی، از آنجا به هند، نپال، بنگلادش و تایلند پرواز می‌کند. مهندسان هندی به دولت بوتان در ایجاد خطوط تلفن و مبادلات کمک کرده اند و مراکز اداری اصلی بوتان با هند پیوندهای مخابراتی دارند. در سال ۱۹۹۹تلویزیون و اینترنت قانونی شدند و یک سیستم ارتباط ماهواره ای در نزدیکی تیمفو ایجاد شد. هفت ایستگاه رادیویی خصوصی به همراه یک ایستگاه رادیویی و تلویزیونی دولتی وجود دارد. اکثریت مردم به اینترنت دسترسی ندارند.
گروه گزارش