“آژنگ نیوز”:تاسیس اولین ساختمان سیلودرشهرتبریز نقش اساسی در اقتصاد و وضعیت زندگی مردم این شهر داشت.در واقع یکی از بناهای معظم و ساختمانهای بزرگی که بعد از سال ۱۳۱۰ خورشیدی در شهر تبریز بنا شد انبار غله یا سیلوی شهربود که با بنای این عمارت؛قسمتی از شهر آباد و تمرکز محصولات غله صورت حقیقی بخود گرفت.زیرا قبل از بنای سیلو واردات غله شهر تبریز در کاروانسراها و اغلب وسط کوچه ها و کنار خیابانهاو قبرستانهای قدیمی وسط شهر به وضع نامرتبی انباشته میشد و در زیر برف باران اغلب ضایع و نیز وزن حقیقی آن نامعلوم وازدستبرد محفوظ نبود.خلاصه گندمی که به این صورت به شهر میرسید دولت مجبور بود حداکثر تا یکماه گندم ها موارد را بفروشد تا از پوسیدن و خراب شدن آن جلوگیری نماید. روی این اصل بود که نانواها و اشخاص محکتر دیگر گندم دولتی را خریداری کرده احتکار مینمودند بعد با انواع و اقسام حیل قحطی ساختگی در شهر ایجاد؛و مزاحمت اهالی را فراهم مینمودند.
تا اینکه در سال ۱۳۱۴ زمینی در مغرب شهر در سر راه محله شنب غازان معروف برای ساختمان سیلو خریداری گردید و با سلوب اروپائی بوسیله مهندسین چکسلواکی و ایتالیائی و با مصالح بنائی جدید ( بتون) بنای سیلود و عرض پنج سال بپایان رسید یعنی در ۱۳۱۹ خاتمه یافت.
کار عمده ایکه در این سیلوانجام میشد تمرکز گندم و جوو پاک کردن و نگاهداری آذوقه شهر بودکه مستقیما بوسیله سازمان غله اداره میشد .این سیلو موتوری بودو بوسیله دو موتور که گازوئیل مصرف میرند تولید برق مینمود یکی از موتورها بقدرت پنجاه و دیگری بقدرت سیصد اسب بود و در حدود ۱۸۰ تا ۲۰۰ کیلوات برق تولید میکرد .
متخصص سیلو تبریز مهندسی بود به اسم بابا سیمون اوغلی که در بلژیک و فرانسه تحصیل کرده و از بهترین مهندسین ایرانی بود زیرا نامبرده عقیده داشتکه تعمیرگاهی با مسئولیت خود جهت ماشینهای سیلوایجاد و نیاز کشور را از خارجه قطع نماید و دراقدام خودهم تا اندازه ای موفق بود. زیرا مقدمات کارخانه را فراهم کرده و حاضر بود بعد از تمام شدن تعمیرگاه که بخرج شخصی نامبرده تمام شد آنرا مجانا به دولت واگذار نماید .
علت اصلی تاسیس سیلونگاهداری گندم و جو و جلوگیری از فاسدن شـــــــــدن غلات و بروز قحطی بود.لازم به یاد آوری است که شکل ساختمانهای سیلو در تمام کشور یکنواخت بودو فقط گنجایش آنها بنا به مقتضیات محل واحتیاج اهالی فرق میکرد .
سیلوی شهر تبریز ۳۳ استوانه بزرگ و ۱۸ ستاره بین استوانه ها داشت که ظرفیتهر استوانه ۱۲۰ تن و گنجایش هر ستاره ۱۲۰ تن بودد و ۲۲ استوانه کوچک داشت که برای بوجاری (پاک کردن غلات)از آنها استفاده میشد.حد اکثر گندمی را که میتوانستند در این بنا نگاهداری کنند ١۶۰۰۰ تن بود.
ومحل مصرف عمده اش نیز شهر تبریز و ارتش بود. این سیلو مرکزغله آذربایجان محسوب و شعباتی نیز در شهرهای اردبیل ارسباران – رضائیه و سایر شهرهای تابع آذربایجان داشت .
در این سیلو ۵۳ نفر کارمند رسمی و دون پایه و ۴١ نفر کارگر مشغول کار بودند و اوقات کار آنها تابع مقررات اداری بود. به استثنای قسمت باربری و شعبات واردات و صادرات که شبانه روزی کار میکرد. دستمزدی که برای کارگران در سال ۱۳۲۷ و هنگام فعالیت گسترده آن داده میشد؛روزانه ۳۵ریال تا ۵۰ریال بود .
تهیه و تدوین:حسن محرابی
گروه گزارش