به گزارش “آژنگ نیوز”حکایت پارس کردن برای نان وخورش ،داستانی کهن است بدین شرح که:وقتی صاحب‌دلی در محلّتی می‌گدشت. دو کودک را دید بر سر محلّت؛ یکی نان تهی می‌خورد و یکی نان و کامخ (نوعی خورش). آن کودک که نان تهی می‌خورد از آن دیگر کامخ خواست.
گفت: اگر تو کامخ خواهی سگک من باش. کودک بدان رضا داد. در پی وی می‌دویدی و تملّق می‌کردی و آن دیگر به هروقت واپس نگریستی و قدری کامخ می‌دادی. شیخ را وجدِ حالت روی نمود. نعره‌ای بزد و گفت: اگر این کودک به نانک خود قانع بودی، سگی‌کردنش حاجت نبودی.
[قصّهٔ سلیمان (ع) (متنی کهن از حوزهٔ زبانی آذربایجان)، ابویعقوب یوسف بن علی بن عمر تبریزی، تصحیح و تحقیق دکتر علیرضا امامی، اردوان امیری‌نژاد، تهران: انتشارات دکتر محمود افشار، ۱۳۹۹، ص ۱۰۷]
گروه گزارش