به گزارش “آژنگ نیوز”پروین دولت آبادی، شاعر کودکان ایران، در۲۱ بهمن ماه سال ۱۳۰۳ در اصفهان به دنیا آمد. در خانواده‌ای اهل فرهنگ که بیشتر آن‌ها، چه مرد و چه زن، آموزگار بودند و شعر نزد آنان جایگاهی ویژه داشت.
مادرش بسیار پرکار بود و مدرسه ناموس را در اصفهان مدیریت می‌کرد. قصه‌ها و داستان‌هایی که هر شب پروین از زبان مادرش می‌شنید، زیباترین و رنگین‌ترین خاطرات را برای او می‌ساختند و او از لابه لای قصه‌ها یاد می‌گرفت انسان خوب کسی است که با دست‌هایش مهر و دوستی به ارمغان بیاورد.
در سال ۱۳۳۹، پروین دولت آبادی با همراهی همسرش اسماعیل صارمی و همکاری پرویز ناتل خانلری شرکت انتشاراتی سخن را راه انداختند و در این نشر بود که پنج عنوان کتاب برای کودکان به چاپ رسید.
در سال ۱۳۴۱ دبستان شیوا را تاسیس کرد و در آنجا روش استفاده از ابزار‌های آموزشی دیداری و شنیداری را به‌کار گرفت و به مدت پنج سال ادامه داد.
در دهه چهل با آغاز انتشار مجله “پیک”، شعرهایی از او به چاپ رسید که دارای پختگی و شیوایی بسنده‌ای بود. شعرهای او با پند و اندرز و درونمایه دستوری که ویژگی معمول شعر کودک در آن زمان بود فاصله داشت .
در شعرهای او ارزش و احترام به هویت کودک بازتاب می‌یافت. کودک را با واژه‌ها، تفسیرها و تعبیرهای تازه آشنا می‌کرد و می‌کوشید شعرهایی بگوید که کودکان به راحتی بخوانند و از بر کنند. بر این باور بود که شعر ابزاری دلپذیر و کارا برای رشد عاطفی و هوشمندی کودک است.
در کلام لطیف او مفاهیمی همچون زندگی، گوهر هستی، عشق، دانش، آزادی ، شادمانه زیستن و کار موج می‌زد و مفاهیم آموزشی، با عاطفه و احساس و زیبایی با هم گره خورده بودند.
پروین با تلفیق شعر و موسیقی، ارتباط و پیوند‌های عاطفی خوبی با کودک برقرار می‌کرد. کلام او با سرشت کودک همسازی داشت و نشانگر روابط انسانی قوی ذهن او با کودکان بود.
در شعر او، فاصله میان دوران کودکی و نوجوانی برداشته شده بود و نوجوانان آن دوره، با همخوانی شعرهای او به تجربه تازه ای از لذت شعرخوانی دست می‌یافتند. همین پدیده به دگرگونی بنیادین در شعر کودک ایران انجامید. او با زبان گرم و صمیمی نوجوان را به جویندگی و پویندگی فرا می‌خواند و از نیروهای نهفته و ارزشمند وجودش آگاه می‌کرد.
شعرهایش امیدبخش و بیدار کننده بود و گویی می‌خواست از وجود امید بخش خود در کام نوجوان بدمد و او را به پویایی و جنبش وادارد.
پروین دولت آبادی در سن هشتاد و چهار سالگی ، در روز سه شنبه ۲۷فروردین ۱۳۸۷ پس از سال‌ها تلاش سازنده برای کودکان ایران، به جاودانگی پیوست.
کتاب شعر “گل بادام ” او در سال ۱۳۶۶ جایزه شعر شورای کتاب کودک را از آن خود کرد.
گروه گزارش