لاماسو در ادبیات اکدی باستان به حیوان اساطیری نیمه انسان-نیمه گاو اشاره دارد که مظهر پلید ستیزی است. در ادبیات باستان شناسی خاورمیانه، لاماسو به پیکره سنگی غول آسایی گفته می شود که به شکل گاو نر یا شیر بالدار با سردیس مردی است که ریشی انبوه، چشمانی نافذ، گوش های تیز و کشیده با کلاه و گوشواره است.
پیشینیان ، لاماسوها را در دروازه ورودی شهر قرار می دادند تا هر کسی وارد شهر می شود بتواند آن را ببیند. لاماسو از جلو بصورت ایستاده و از کنار در حال راه رفتن بنظر می رسد.
از این حالت برای قدرتمند نشان دادن لاماسو استفاده می شده است.
لاماسوهای آشوری در دو نوع گاو نر بالدار با سر انسان و شیر بالدار با سر انسان وجود داشتند.
ایرانیان در تخت جمشید فقط نوع گاو بالدار با سر انسان را ساخته اند. لاماسوهای آشوری همگی دارای ۵ پا هستند اما لاماسوهای هخامنشی با دیدی واقعگرایانه دارای ۴ پا می باشند .
نویسنده :فرید فلاحیان
گروه تاریخ