سندی تاریخی مبنی بر رعایت اصول بهداشتی اهالی ماسوله در ماه محرم.
این سند ارزشمند نشان می دهد که ؛ بزرگان ومعتمدین ماسوله در زمان شیوع و همه گیری بیماری وبا در محرم سال ۱۲۸۵ خورشیدی ، طی یک اطلاعیه و تصمیم گیری عمومی، ضوابط بهداشتی و فاصله گذاری اجتماعی را برای اجرای مراسم های مذهبی و آیین های عزاداری حسینی، از جمله مراسم سنتی چندصد ساله علم بندی یا طوق بندی در نظر گرفته بودند.
این سند نحوه زمان بندی ، مکان و برگزاری را برای هیئت امنای مساجد محلات چهار گانه اصلی (خانه بر، مسجد بر، اسدمحله و کشه سر)ماسوله مشخص نموده است.
توضیح اینکه ؛ وبا یک بیماری عفونی همه گیر بود که در طول تاریخ، هفت بار جهان را عالم گیر کرد. این بیماری که مردم زمان قاجار به آن “ناخوشی” می گفتند، در تابستان سال ۱۱۹۹ خورشیدی برای اولین بار به واسطه تجارت انگلیسی ها وارد ایران شد وجان بسیاری را گرفت.
چند سال بعد در بهار سال ۱۲۴۷ هجری قمری بیماری طاعون که” مرگ سیاه” نام گرفت، جان ایرانیان را آتش زد وبسیاری را در گیلان ومازندران، به ویژه مناطق رشت و فومنات کشت و این صفحات را تقریباً خالی از سکنه نمود. پس از این چندین بار وبا و طاعون در ایران همه گیر شد.
در سال هزارو دویست و هشتادو دو خورشیدی وبا تحفه عربستان بود که حاجیان آوردند. دو سال بعد وبای شدیدی در ایران، به ویژه گیلان پدیدار شد. بعد از این ایران سالها آرام بود ، تا اینکه در سال هزارو دویست و نودو چهار خورشیدی از نو، وبای سختی در گیلان شیوع نمود و حدود دوازده هزار نفر را در رشت کشت.
این بیماری گاهاً با قحطی و خشکسالی هم همراه بود و مردم این مرزوبوم را که اغلب کشاورز و رعیت بودند دچار مشکل و سختی می کرد.
سند از عرفان منصوریان
گروه تاریخ