تصویری از یک مراسم بست نشینی در زمان مشروطه .در این تصویر بخصوص آن نوجوان جلوی تصویر که دو دستش را به طرفین کمرش زده بسیار جالب است.

image 41 - پایگاه اطلاع رسانی آژنگ

بَست به پناهگاهی گفته می‌شد که فرد مجرم، محکوم یا معترض در آن حاضر شده و اصطلاحاً بست‌نشینی می‌کرد و به حرمت آن مکان از مجازات و تعرض مصون می‌ماند.

شیوه معمول بست نشینی چنین بود: اشخاصی که تقاضایی داشتند در محل امن و مقدس بست می نشستند و اعلام می نمودند تا وقتی به درخواستشان رسیدگی نشود از آنجا خارج نخواهند شد. و تا این حد در عرف اجتماعی قابل قبول و به صورت قانونی در آمده بود. اما بعدها از حالت معمول خود خارج شد و به صورت زشتی درآمد، به طوری که حتی افراد مجرم به جهت فرار از مجازات از این رسم سوء استفاده می کردند تا جایی که امیر کبیر به شدت از آن جلوگیری می کرد.

در اواخر دوره قاجار عده ای از این شیوه در زمینه مشروطه استفاده کردند.چنانکه در تصویر فوق هم مشاهده می شود هیچ نوع نماد  یا مثلا پلاکاردی مشاهده نمی شود که بیانگر این نکته باشد که خواسته های بست نشینان در چه مواردی است.

گروه تاریخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *