ابراهیم قنبری مهر استادی کم نظیر در صنعت و هنرساخت ساز است. او متولد مرداد ۱۳۰۷ تهران می‌باشد از کودکی علاقه زیادی به موسیقی داشت. پدر ایشان نیز از نعمت صدای خوش بهره‌مند بوده است .

حدوداً ۶ ساله بود که پدرش فوت می‌کند و خانواده وی با وضع بدمالی مواجه می‌شود به همین علت پس از گذراندن کلاس پنجم ابتدایی، در سن ۱۱ سالگی ترک تحصیل می‌کند و برای کسب درآمد به کار حلبی‌سازی، آهنگری، تراشکاری و سپس نجاری که کار مورد علاقه ایشان بوده است روی می‌آورد.

با توجه به علاقه‌ای که به موسیقی داشت، پس از چند سال، وقتی امکانات فراهم می‌شود تصمیم می‌گیرد برای یادگیری موسیقی نزد استاد صبا برود. بالاخره آدرس خانه صبا را که در خیابان ظهیرالاسلام بود پیدا می‌کند و به آنجا می‌رود.

استاد صبا با خوش روئی از او استقبال می‌کند و مشغول آموزش ویولن می‌شود. مداوم از راهنمائی‌های استاد صبا در ساخت ویولن استفاده می‌کند.

image 182 - پایگاه اطلاع رسانی آژنگ

به اتفاق صبا، برای آشنائی با سورن آرا کلیان (از مهاجرین روسی که فردی محقق و صاحب کتابی به نام مُن ورنی بود) می‌روند تا ابراهیم از اطلاعات و مطالعات نظری وی آگاه شود. آراکلیان، قنبری را به رئیس وقت اداره هنرهای زیبا معرفی می‌کند که با دیدن تعدادی از کارهای قنبری، دستور استخدام او را با ماهی ۳۰۰ تومان می‌دهد.

حدوداً یکسال بعد خوتسیف (استاد ویولن در هنرستان عالی موسیقی) ابراهیم را به خانه‌اش دعوت می‌کند و سفارش ساخت یک ویولن را از روی کتاب می‌دهد، ابراهیم پیشنهاد می‌کند که اجازه دهد یک ویولن بسازد و بعد خوتسیف اشکالات آن را بگیرد که پس از ساخت ویولن تا‌ آخر عمر با ویولن‌های قبنری می‌نوازد و ۳ نمونه از کارهای ساخت دست قنبری را داشته است.

در سال ۱۳۳۹ به پیشنهاد خود تسیف و موافقت رئیس اداره هنرهای زیبا برای گذراندن دوره کارآموزی در کارگاه واتلو عازم پاریس می‌شود.

ابراهیم دوره عالی که مدت آن 2 سال بوده است را در مدت 6 ماه تمام می‌کند و به ایران برمی‌گردد و به غیر از ساخت ویولن شروع به ساخت سازهای ایرانی و رفع اشکالات آنها می‌کند.

پس از انقلاب اسلامی تقاضای بازنشستگی می‌کند و بازنشسته می‌شود و پس از آن در کارگاه کوچکی در خانه خودش کار می‌کند او سعی می‌کند اگر قدرت بدنی‌اش تحلیل رفته بیشتر از فکر خود استفاده بکند و طرحهای جدید در جهت رفع مشکلات و کمبودهای سازهای ایرانی ارایه دهد.

قنبری معقتد است هنرمند غرق در کارش است و زندگی‌اش آنقدر با هنرش یکی شده است که اگر هنرش را از او بگیری مرده است و انسانها دو دسته‌اند: یک دسته کار می‌کنند تا زندگی کنند و دسته دیگر زندگی می‌کنند تا کار کنند، که خود را از دسته دوم می‌داند. وی می‌گوید کارساز سازی وقتی شکل ایده‌آل پیدا می‌کند که سازنده‌ی ساز از تمام دانش و وجودش مایه بگذارد و با این مایه است که می‌تواند حرفه یا صنعت ساز سازی را به هنر تبدیل کند. قنبری می‌گوید اگر کسی که ساز می‌سازد به کارش عشق بورزد ساز تسلیمش می‌شود و نتیجه مطلوب و دلچسب می‌شود.

یکی از ابداعات منحصر به فرد استاد قنبری مهر ابداع تزئینی زیبا برای سازها به نام مهرکاری می‌باشد. که عبارتست از تلفیق انواع چوبهای رنگی با فلز برنج که تداعی فلز طلا را می‌کند.

image 181 - پایگاه اطلاع رسانی آژنگ

مراسم بزرگداشت استاد قنبری مهر با سخنرانی عباس سجادی ،مرجان قنبری مهر،فرهاد فخرالدینی،یدالله کابلی خوانساری،هوشنگ امیر اردلان حسین بهروزی نیا  و نمایش یک فیلم مستند از زندگی استاد در روز سه شنبه 17 دی ماه 1398 ساعت 5 بعد از ظهر  در فرهنگسرای نیاوران واقع در انتهای خیابان پاسداران مقابل پارک نیاوران  برگزار می شود.

گروه خبر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *