در سال ۱۳۵۰زمزمه حرفه ای شدن ورزش شدت گرفته بود. یکی از جلوه‌های حرفه ای شدن نیز فعالیت فوتبالیست های ایرانی در خارج از کشور بود. آن دوران به فعالیت ورزشکاران در خارج ازکشور با احتیاط توصیه شد.زیرا بخش عمده فعالان ورزشی معتقد بودند که بازیکنان ما باید در خانه باشد. اما گروههایی نیز حرفه‌ای شدن فوتبال را توصیه می‌کردند. از جمله تحلیل می‌شد که مثلا به یونان نگاه کنید . به دلیل تنها یکبار حضور تیم پاناتیاکوس تا دیدار فینال جام باشگاه های اروپا ،کار به آنجا کشیده که فوتبال یونان به دنبال گرهارد مولر چهره بزرگ جام جهانی چهره تیم ملی آلمان است. کشور ترکیه هم در مسیر حرفه ای شدن از یوگسلاوی و بلغارستان فوتبالیست خریده و “آندر ” فوتبالیست ترکیه ای را به آلمان فروخته است. این دگرگونی های خیره کننده است که ناگهان فوتبال یونان را در اروپا به شهرت و اعتبار می رساند. و الا ده بار پیروزی تیم ما در مقابل هند و تایلند چیز تازه‌ای نخواهد بود. ” با در نظر گرفتن چنین تحلیلهایی فعالیت فوتبالیست های ایرانی در خارج از کشور به تدریج میسر شد.
نخستین بار کشور ترکیه نسبت به بکار گیری فوتبالیستهای ایرانی ابراز تمایل کرد. اما موضوع از طرف فوتبال ایران جدی گرفته نشد. بعدا در سایر کشورها نیز زمینه هایی فراهم شد .مثلا امکان حضور جلال طالبی ، قلیچ خانی ،همایون بهزادی،شیرزادگان و ابراهیم آشتیانی در فوتبال آلمان جدی شده بود. اما بازهم برنامه ریزی مناسبی در نظر گرفته نشد و فوتبالیستهای ایرانی موفق به حضور در فوتبال کشور آلمان نشدند.ولی جدی ترین مورد رفتن غلام وفاخواه به کشور آلمان در مهر ماه سال۱۳۵۰بود. این خبر در اکثر رسانه های دهه ۵۰ به عنوان یک تحول در فوتبال ایران مطرح شد. اما در این مورد نیز موفقیتی بدست نیامد.حال آنکه حضور بازیکنان فوتبال در کشورهای متفاوت، موجب شد دگرگونی ریشه ای در فوتبال حرفه ای اروپا بوجود بیاید.این موضوع بعدا فاصله زیادی میان فوتبال اروپا و کورهای دیگر بوجود آورد.
گروه تاریخ