سیمرە : ﺍﺳﻢ ﻗﺪﯾﻢ ﺁﻥ “ﺍﻭﮐﻨﻮ”ﻭ ﺩﺭ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎﯼ کوردی ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﯾﻼﻣﯽ ﻭ ﻣﺎﺩﯼ ” ﺍﻭﮐﻨﯽ ” ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﺰﺩ ﯾﻮﻧﯿﺎﻥ ﮐﻮﺍﺳﭙﺲُ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺍﺻﻠﯽ ﺁﻥ ﮔﺎﻣﺎﺳﯿﺎﺏ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺍﻣﻨﻪﻫﺎﯼ ﻏﺮﺑﯽ ﺍﻟﻮﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﻨﻄﻘﻪﯼ ﻧﻬﺎﻭﻧﺪ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﺷﺮﻕ ﺑﻪ ﻏﺮﺏ ﻭ ﮔﺬﺷﺘﻦ ﺍﺯ ﮐﻨﮕﺎﻭﺭ، ﺻﺤﻨﻪ ﻭ ﺑﯿﺴﺘﻮﻥ ﺑﻪ کرماشان ﻣﯽﺭﺳﺪ .
ﺩﻟﺘﺎﯼ ﺳﯿﻤﺮﻩ ﻣﺤﻞ ﺳﮑﻮﻧﺖ اقوام کورد ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ
ﮊﺭﻑﺗﺮﯾﻦ ﺩﺭّﻩﯼ ﭘﺮﺁﺏ شرق کوردستان (ڕۆژهەڵات) ﺭﺍ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﺳﯿﻤﺮﻩ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽﺩﻫﺪ . ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻋﺒﻮﺭ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﺭﺷﺘﻪ ﮐﻮﻫﻬﺎﯼ ﺯﺍﮔﺮﺱ ﺩﺭ شرق کوردستان ﺍﺯ ﺳﻤﺖ ﺷﻤﺎﻝ ﺑﻪ ﺟﻨﻮﺏ، ﺑﻪ ﺩﺭﺍﺯﺍﯼ 775 ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺴﯿﺮ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﻟﺘﺎﯼ ﻭﺳﯿﻌﯽ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﺮﻧﻬﺎ ﭘﯿﺶ ﻣﺤﻞ ﺳﮑﻮﻧﺖ کوردها ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺩﺭّﻩ ﺳﯿﻤﺮﻩ ﺍﻣﺮﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺧﺎﮎ ﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎﯼ ﻫﻤﺪﺍﻥ، ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﺎﻩ، ﺍﯾﻼﻡ ﻭ ﻟﺮﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﯽﺷﻮﺩ، ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺩﺭّﻩﯼ ﻣﻬﺮﮔﺎﻥ ﺍﺷﺘﻬﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺗﻤﺪﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﻤﺰﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﭼﻬﺎﺭ ﺗﻤﺪﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﺟﻬﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩﺍﻧﺪ، ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﻗﻮﺍﻡ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ .
ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺳﯿﻤﺮﻩ ﺍﻣﺮﻭﺯﯼ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﻗﺪﻣﺖ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺳﺎﻟﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻮﻣﯽ ﺍﺻﯿﻞ ﻭ کورد ﺗﺒﺎﺭ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ” ﻟﮏ ” ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ ﻭ ﺑﻮﻣﯿﺎﻥ کوردستان ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽﺭﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻗﺮﻧﻬﺎﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼ ﻭ ﺩﺍﻣﭙﺮﻭﺭﯼ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ .
ﺳﯿﻤﺮﻩ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﻭ ﮐﻬﻦﺗﺮﯾﻦ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ڕۆژهەڵات(شرق) کوردستان است.
ﺭﻭﺩ ﺳﯿﻤﺮﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﻮﻣﯿﺎﻥ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻪ ( ﺁﺏ ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ) ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎ ﺑﻪ ( ﺧﻮﺍﺳﭗ ) ﻭ ﺍﻭﮐﻨﯽ ﺷﻬﺮﺕ ﺩﺍﺷﺘﻪ، ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﻭ ﮐﻬﻦﺗﺮﯾﻦ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ڕۆژهەڵات ﺍﺳﺖ .
ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺳﯿﻤﺮﻩ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﯼ ﺍﺯ ﻧﻘﺎﻁ ﮐﻮﻫﺴﺘﺎﻧﯽ ﻭ ﺟﻨﮕﻠﯽ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻭ ﻧﯿﺰ ﺗﻨﻮﻉ ﺁﺏ ﻭ ﻫﻮﺍﯾﯽ ﻭ ﺑﻬﺮﻩﻣﻨﺪﯼ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ، ﺳﺮﺍﺏﻫﺎ ﻭ ﭼﺸﻤﻪﺳﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺁﺏﺭﯾﺰﻫﺎﯼ ﻓﺼﻠﯽ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺁﻥ، ﺍﺯ ﺩﯾﺮﺯﻣﺎﻥ ﻣﺤﻞ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺷﺪ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ، ﭘﯿﺪﺍﯾﺶ، ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﻭ ﺍﻣﺮﺍﺭﻣﻌﺎﺵ ﺑﺸﺮ ﺑﻮﺩﻩ .
ﺳﯿﻤﺮﻩ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﮐﻠﯽ ﻣﺤﻞ ﺍﻣﻦ ﻭ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﯿﺎﺕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﯼ ﻋﺼﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻟﯿﻞ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺎﻗﺒﻞ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺣﯿﺎﺕ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺣﯿﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ .
ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺳﻮﻕﺍﻟﺠﯿﺸﯽ ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺳﯿﻤﺮﻩ ﺩﮊ ﻣﺴﺘﺤﮑﻤﯽ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﯼ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﯼ، ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺁﺏ ﻭ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﭘﻮﯼ ﺁﻥ ﻣﺴﯿﺮ ﺭﻭﺩ ﺳﯿﻤﺮﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺗﺎ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻧﻮﺭﺩﯾﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻮﺍﺷﯽ ﺳﯿﻤﺮﻩ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺗﻤﺪﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪﻫﺎ ﭘﺎﯾﻪﮔﺬﺍﺭﯼ ﮐﺮﺩﻧﺪ .
ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻧﻮﺍﺣﯽ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﮔﺰﯾﺪﻧﺪ ﺑﺎ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺗﻤﺪﻥ ﺧﺎﺹ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺼﻮﻥ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺍﺯ ﮔﺰﻧﺪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﻬﺎﺟﻢ ﺍﺯ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺍﺳﺘﺮﺍﺗﮋﯾﮏ ﻭ ﺳﻮﻕﺍﻟﺠﯿﺸﯽ ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺳﯿﻤﺮﻩ ﭼﻮﻥ ﮐﻮﻩ ﻭ ﻏﺎﺭﻫﺎﯼ ﺁﻥ ﻭ … ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺑﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺩﮊ ﻣﺴﺘﺤﮑﻤﯽ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ .
ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﯿﻤﺮﻩﻧﺸﯿﻨﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﮐﺸﺖ ﺩﻭ ﻧﻮﻉ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﯾﻌﻨﯽ ﮔﻨﺪﻡ ﻭ ﺟﻮ ﺩﺭ ﺣﻮﺍﻟﯽ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﺳﯿﻤﺮﻩ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﻭﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻫﻠﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﺳﻪ ﻧﻮﻉ ﺣﯿﻮﺍﻥ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺰ، ﻣﯿﺶ ﻭ ﺍﺳﺐ ﺩﺍﻣﭙﺮﻭﺭﯼ ﻭ ﮔﻠﻪﺩﺍﺭﯼ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﺮ ﯾﻌﻨﯽ ﮔﻠﻪﺩﺍﺭﯼ، ﺧﻮﺩ ﺷﺎﺧﻪ ﺍﺻﻠﯽ ﻭ ﺿﺮﻭﺭﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺁﻧﻬﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ .
ﻫﻤﯿﻦ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼ ﻭ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺩﺍﻣﭙﺮﻭﺭﯼ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺳﯿﻤﺮﻩ ﭘﺎﯾﻪﮔﺬﺍﺭﯼ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺍﺯ ﺁﺏ ﺧﺮﻭﺷﺎﻥ ﺭﻭﺩ ﺳﯿﻤﺮﻩ، ﮐﻮﻩ، ﺟﻨﮕﻠﻬﺎ ﻭ ﻧﯿﺰ ﺩﺷﺖ ﻭ ﺩﺭّﻩﻫﺎﯼ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻏﺎﺭ ﻭ ﺻﺨﺮﻩﻫﺎﯼ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭘﻨﺎﻫﮕﺎﻫﻬﺎﯼ ﺍﻣﻦ ﻭ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺼﻮﻥ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺍﺯ ﮔﺰﻧﺪ ﺩﺷﻤﻦ ﻭ ﻧﯿﺰ ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺭﺍ ﻣﺤﻞ ﻭ ﻣﮑﺎﻧﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺩﺭ ﮐﻠﯿﻪ ﺷﺌﻮﻥ ﻣﺎﺩﯼ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ .
ﺳﯿﻤﺮﻩ ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﻩ ﺗﻤﺪﻧﻬﺎﯼ ﮐﻬﻦ ﺍﺯ ﺩﯾﺮﻭﺯ ﺗﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ
ﺗﺎﺭﯾﺦ ﮔﻮﯾﺎﯼ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺳﯿﻤﺮﻩ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﻮﻣﯿﺎﻥ ﺳﺎﮐﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﻭ ﻫﯿﭻ ﻗﻮﻡ ﻣﻬﺎﺟﻤﯽ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ، ﺑﻮﻣﯿﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺖ ﺩﻫﺪ .
ﺩﺭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺳﯿﻤﺮﻩ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽﺷﻮﺩ . ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﻭ ﻋﺘﯿﻘﻪﺟﺎﺕ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺳﯿﻤﺮﻩ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺗﺎ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﻃﻮﻝ ﻣﺴﯿﺮ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ، ﯾﻌﻨﯽ ﺍﺯ ﻧﻬﺎﻭﻧﺪ، ﺑﯿﺴﺘﻮﻥ، ﻫﺮﺳﯿﻦ، ﻣﺎﻫﯿﺪﺷﺖ، ﻫﻠﯿﻼﻥ، ﺷﯿﺮﻭﺍﻥ، ﺩﺭّﻩﺷﻬﺮ ﺗﺎ ﺷﻤﺎﻝ ﺷﻮﺵ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﯾﺎ ﯾﺎﻓﺖ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺁﺛﺎﺭ ﺗﻤﺪﻧﻬﺎﯼ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﯼ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﯾﺦ ( ﻋﺼﺮ ﺳﻨﮓ ) ﻭ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﭼﻮﻥ ﮐﺎﺳﯿﺎﻥ، ﺍﯾﻼﻣﯽﻫﺎ، ﻣﺎﺩﻫﺎ، ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎﻥ، ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ﺗﺎ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﺣﯿﻪﯼ ﮐﻬﻦ ﯾﺎﻓﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
ﻗﺪﯾﻤﯽﺗﺮﯾﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﯼ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻭ ﻏﺎﺭﻧﺸﯿﻦ ( ﻋﺼﺮ ﺳﻨﮓ ) ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻫﻠﯿﻼﻥ، ﺑﯿﺴﺘﻮﻥ، ﺧﺮﻡﺁﺑﺎﺩ، ﮐﻨﮕﺎﻭﺭ ﻭ ﻫﺮﺳﯿﻦ ﭘﯿﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺳﯿﻤﺮﻩ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﯿﺒﺖ ﻭ ﺷﮑﻮﻩ ﺩﯾﺮﭘﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﮐﺰ ﻣﻬﻢ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﯾﻼﻡ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻥ ﻣﻬﻢ ﺣﺎﺷﯿﻪ ﺍﯾﻦ رود بزرگ است.
منبع: کانال ایل خزل